Do TheArt. Olej rzepakowy nazywany jest również polską oliwą z oliwek. Zawiera więcej kwasów omega 6 niż oliwa i nie wydziela toksycznych związków podczas smażenia w przeciwieństwie do oliwy. Amatorzy zdrówej kuchni częso popełniają błąd myśląc, że oliwa z oliwek jets najlepszym wyborem do smażenia. OLIWA Z OLIWEK EXTRA VIRGIN BIO 250 ml CAMPOMAR N. od Super Sprzedawcy. 21, 10 zł. (84,40 zł/l) Gwarancja najniższej ceny. 30,09 zł z dostawą. Produkt: Oliwa z oliwek extra vergine Campomar Nature 0,25 l. Oliwa z oliwek hurt, kupuj prosto od producenta. Firma Cazorla oferuje oliwę z oliwek produkowaną w Hiszpanii odbiorcom hurtowym. W sklepach na terenie naszego kraju nie jest łatwo znaleźć taki produkt, co daje sporo możliwości osobom, które chcą wprowadzić go swojego biznesu. jelaskan perbedaan politik luar negeri dan politik internasional. Podróbki włoskiej żywności to stale rosnące zjawisko w wielu krajach europejskich i pozaeuropejskich, w którym nieuczciwi producenci z działu rolno-spożywczego przywłaszczają sobie nazwy nawiązujące do włoskiej tradycji kulinarnej. Są sosy “Pomarola” (oryginalnie Pummarola, neaopolitański przecier pomidorowy) sprzedawane w Argentynie, Zottarella (podobne brzmienie jak słowo „mozzarella”) produkowana w Niemczech, Spagheroni (od słowa „spaghetti”), które można znaleźć na półkach holenderskich supermarketów, a nawet brazylijskie Caccio cavalo (oryginalnie ser „cacciocavallo”). Wybór jest bardzo szeroki, jak ujawniono w dossier Coldiretti (stowarzyszenie włoskich producentów rolno-spożywczych), 6 na 10 włoskich produktów spożywczych sprzedawanych na rynku międzynarodowym jest wynikiem agropiractwa (fałszerstwa oryginalnych włoskich produktów). Ta podrabiana włoska żywność fakturuje 60 miliardów euro na całym świecie. „Włosko brzmiące definiuje się jako zjawisko polegające na używaniu słów i obrazów, kombinacji kolorystycznych (trójkolorowy), odniesień geograficznych, marek przywodzących na myśl Włochy do promowania i wprowadzania na rynek produktów – zwłaszcza, ale nie wyłącznie rolno-spożywczych – które w rzeczywistości nie są wyprodukowane we Włoszech. Wyjaśnieniem zjawiska w powyższych terminach jest z jednej strony Urząd Ministerstwa Rozwoju Gospodarczego (MISE) zwany „Dyrekcją Generalną Ochrony Własności Przemysłowej – Włoski Urząd Patentowy i Znaków Towarowych” (DGTPI-UIBM), z drugiej Federalimentare (Federacja Włoskiego Sektora Rolno-Spożywczego). Termin „włosko brzmiące” zaczął być szeroko komentowany w mediach podczas ostatnich etapów Expo 2015, kiedy Federalimentare w ramach debaty prowadzonej w pawilonie „Cibus è Italia” na temat problemu podrabiania włoskich produktów i włoskiego brzmienia, zwrócił się do włoskiego rządu aby utworzył „Stałe Obserwatorium włosko brzmiących nazw”. Podrabiane produkty naruszają zarejestrowane znaki towarowe lub inne chronione prawem znaki wyróżniające, takie jak np. oznaczenia pochodzenia (DOC, DOP, DOCG, IGP, IGT, STG), dlatego podrabianie jest ścigane prawem. Z drugiej strony, produkty Italian Sounding nie mogą być zaklasyfikowane jako nielegalne ze ściśle prawnego punktu widzenia, ale stanowią znaczną szkodę dla włoskiej gospodarki i potencjalnego eksportu Made in Italy”. Źródło Wikipedia: Dźwięki onomatopeiczne i powtarzające się terminy w kartach dań na całym świecie Jest to tak zwane italian sounding (włosko brzmiące): zjawisko polegające na używaniu nazw geograficznych, obrazów i marek, które przywołują na myśl Włochy, w produktach, które nie mają nic wspólnego z Made in Italy Praktyka, która dotyczy głównie serów (z Parmigiano Reggiano, Grana Padano, mozzarellą, provolone, gorgonzolą, pecorino romano, Asiago i fontiną na szczycie rankingu) oraz najbardziej prestiżowych wędlin, takich jak szynka San Daniele i mortadela. Ale ten fałszerski zwyczaj nie oszczędza także oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, przetworów, owoców i warzyw (takich jak pomidory San Marzano) oraz makaronów z pszenicy durum. Jak i gdzie kupować oryginalne włoskie jedzenie? Dziedzictwo kulinarne każdego narodu jest wynikiem tożsamości kulturowej, którą każde państwo chce chronić i strzec zazdrośnie. Włoskie jedzenie, uznawane na całym świecie za synonim doskonałości i autentyczności, nie może być podrabiane, ponieważ nie tylko szkodzi gospodarce, ale przede wszystkim krzywdzi konsumentów, którzy są po prostu oszukiwani. Oczywiście podrobiony produkt jest tańszy i bardziej atrakcyjny w każdym kraju, w którym jest sprzedawany, więc bardziej przyciąga konsumenta, ale jednego można być pewnym: nigdy nie będzie miał smaku i aromatu autentycznego produktu spożywczego wyprodukowanego we Włoszech. Oprócz wyrządzenia szkody wizerunkowej i ekonomicznej, istnieje ryzyko utraty wiarygodności wielu małych i dużych firm, które wciąż wierzą w wysokiej jakości produkty spożywcze, składające się z surowców, które z trudem produkują a potem z mistrzostwem przekształcają w arcydzieło oryginalnego włoskiego towaru. Jak rozpoznać prawdziwe produkty Made in Italy? Dobrą radą jest z pewnością poleganie na bezpiecznych kanałach, takich jak , którego eksperci osobiście wchodzą do wybranych włoskich firm i wybierają tylko najlepsze produkty oferowane następnie w sklepie online. Zainspiruj się bogactwem oryginalnych produktów spożywczych w naszym internetowym katalogu włoskiej żywności, na twój śródziemnomorski posiłek! Oliwa z oliwek extra virgin okazuje się nie tylko wyjątkowo zdrowa, ale i śliska: to najczęściej podrabiany produkt spożywczy w Unii. Choć niejedyny, bo oszustwa dotyczą też i wędlin, i ryb, i wielu innych atrakcyjnych towarów. Droga, która przecina Jaén, nosi oficjalną nazwę Autostrady Gaju Oliwnego. Nietrudno zauważyć dlaczego – wokół, dalej niż sięga oko – ciągną się kilometrowe rzędy drzewek oliwnych. Jest ich tu aż 60 mln, dzięki czemu ta andaluzyjska prowincja to największy na świecie producent oliwy, zawartość co trzeciej butelki na rynku pochodzi właśnie stąd. Lokalnym liderem branży od lat pozostaje 25-tysięczne Martos, leżące w cieniu potężnego szczytu La Peńa. Podczas trwających od listopada do stycznia zbiorów, tu zwanych po prostu kampanią, górę przesłaniają dymy z pracujących pełną parą przetwórni: – W sezonie pracuje u nas ćwierć setki osób, przez resztę roku będzie to tylko sześć – mówi Ángel Garrido, prezes spółdzielni San Amador, jednej z największych w mieście. – Nasza kooperatywa skupia ponad 700 drobnych rolników, mających nie więcej niż 5 ha ziemi. Ale przy sprzyjającej pogodzie to wystarczy, żeby wyprodukować naprawdę dużo oliwy. W zeszłym, rekordowym roku wytłoczyliśmy jej aż 4,5 mln litrów. W Hiszpanii to produkt pierwszej potrzeby, jak chleb. I to produkt niezwykle zdrowy: Hiszpanie cieszą się najdłuższą średnią długością życia w Europie (raport czasopisma medycznego „Lancet” z 2013 r.), do czego, według badań, przyczynia się także oliwa, której rocznie spożywają ponad 13 litrów na głowę. Tutejsze przysłowie mówi Aceite de oliva todo mal quita, co oznacza „Oliwa z oliwek odejmuje całe zło”. Ta opinia to zasługa zawartych w oliwie jednonienasyconych kwasów tłuszczowych i polifenoli zmniejszających ryzyko wystąpienia chorób serca i nowotworów oraz oleokantalu, odkrytego dziewięć lat temu przez amerykańskiego biologa prof. Gary’ego Beauchampa. Jego zespół zajmujący się interdyscyplinarnymi badaniami zmysłów węchu i smaku Monell Center w Filadelfii udowodnił, że ten naturalny związek fenolowy ma działanie przeciwzapalne zadziwiająco podobne do ibuprofenu. Ponadto zmienia strukturę neurotoksycznych białek przyczyniających się do wystąpienia choroby Alzheimera, uniemożliwiając im uszkadzanie neuronów. Nazwa oleokantal to zlepek łacińskich oleo (oliwa), canth (szczypać) i al (aldehyd) – środkowy człon stąd, że, jak zauważył zespół profesora Beauchampa, świeża oliwa z oliwek pozostawia w tyle gardła charakterystyczne uczucie pieczenia. Ale szczypie tylko extra virgin. Według rozporządzeń unijnych to oliwa spełniająca szereg kryteriów chemicznych, zrobiona z owoców zerwanych prosto z drzewa najwyżej 24 godziny wcześniej, niepoddana żadnego rodzaju oczyszczaniu ani przetwarzaniu i niewykazująca żadnych defektów organoleptycznych. Tymczasem na półkach polskich supermarketów obok niej można znaleźć też np. „Oliwę z oliwek”, „Oliwę z oliwek ekstra z pierwszego tłoczenia” albo „Oliwę rafinowaną z oliwek i z pierwszego tłoczenia”. Tę ostatnią otrzymuje się głównie z oczyszczonej oliwy lampante, która w swojej pierwotnej postaci nie nadaje się do spożycia, a dawniej była wykorzystywana jako paliwo dla lamp oliwnych, skąd jej nazwa. Nie ma ona praktycznie żadnych wartości odżywczych. Jeszcze niżej od niej w hierarchii stoi oliwa z wytłoków z oliwek, którą produkuje się przy użyciu substancji chemicznych z resztek po owocach. Sam termin „z pierwszego tłoczenia” albo „virgin” odnosi się do metody mechanicznego pozyskiwania oleju, tak więc oliwa virgin i extra virgin, chociaż z pozoru podobne, tak naprawdę mają się do siebie jak niebo i ziemia. Fałszerze z agromafii Według raportu przedstawionego w zeszłym roku w Parlamencie Europejskim oliwa z oliwek jest najczęściej fałszowanym produktem spożywczym we Wspólnocie. – Co roku każdy kraj ma obowiązek zadeklarować ilość wyprodukowanej oliwy. Liczby podawane przez Włochy, a jest to opinia nawet moich kolegów z tego kraju, to fikcja, bo oni po prostu nie mają wystarczająco dużo ziemi do uzyskania takiej ilości – twierdzi Garrido. – W rzeczywistości kupują w Hiszpanii tanią oliwę, najczęściej lampante, mieszają z kilkoma procentami extra virgin i sprzedają z podwójnym zyskiem, bo mają genialny marketing. Handel towarem „Made in Italy”, który w istocie jest oliwą hiszpańską, nie jest sprzeczny z unijnym prawem, dopuszczającym, żeby takie oznaczenie odnosiło się wówczas do kraju butelkowania. To najczęstszy sposób wprowadzania konsumentów w błąd – w 2012 r. włoskie media donosiły, że nawet dwie trzecie oliwy sprzedawanej z trójkolorową flagą tak naprawdę pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego. Są też inne sposoby. Organizacje przestępcze (w Italii w jedzeniowych fałszerstwach wyspecjalizowała się zwłaszcza kalabryjska ’ndrangheta, z tego powodu ostatnio coraz częściej nazywana „agromafią”), idąc za potrzebami konsumentów, chętnie oznaczają swój produkt jako organiczny. Choć w rzeczywistości to często oliwa, którą dla zwiększenia zysków rozcieńczają np. zużytymi tłuszczami do smażenia – w czerwcu inspektorat nadużyć finansowych z Bari skonfiskował 400 ton tak zaprawionego towaru, którego część zdaniem urzędników nie można już nawet nazwać lampante. Akt oskarżenia usłyszało w tej sprawie 16 osób, a funkcjonariusze szacują, że przejęty przez nich towar był na rynku wart aż 100 mln euro. Dla takich zysków warto robić inwestycje. Według karabinierów fałszerze tak manipulują chemicznie przy lampante zmieszanym z odrobiną extra virgin, żeby w badaniach wykazało parametry tej drugiej oliwy. Dla pomyślnego efektu tak wyrafinowanego i trudnego do wykrycia fałszerstwa nie szczędzą pieniędzy na laboratoria, technologię i specjalistów. W głośnej sprawie z 2008 r. – jako włoska i organiczna była sprzedawana tania oliwa z Afryki Północnej – wśród podejrzanych znalazł się np. szef analiz chemicznych i paneli testowych włoskiej służby celnej. Dziennikarz Tom Mueller w swojej książce „Extra viriginity: wzniosły i skandalizujący świat oliwy z oliwek” przytacza sprawę skazanego w 1993 r. Dominico Ribattiego, z którym za kratki trafił pracujący dla niego chemik. W skrócie: statki należące do Riolio, firmy Ribattiego, odbywały zdumiewającą dla urzędników podróż, w czasie której turecki olej z orzechów laskowych i argentyński olej słonecznikowy oficjalnie stawały się grecką oliwą z oliwek. Ta, czasami z dodatkiem prawdziwej oliwy, była później sprzedawana klientom Riolio, wśród których znaleźli się tacy giganci, jak Nestlé, Unilever czy Bertolli (obecnie część hiszpańskiego konsorcjum Deoleo). Na tego typu skandalach poza konsumentami cierpią też mali producenci oliwy wysokiej jakości, nic więc dziwnego, że włoscy karabinierzy mają jedyną na świecie specjalną jednostkę zajmującą się tylko fałszerstwami oliwy. Fałszerze oliwy – jak się zresztą okazało – nie są osamotnieni. Rybna puszka Pandory Mieszkańcy trójkąta pomiędzy Sewillą, Kordobą i Estepą, jakieś 126 km na południowy-zachód od Jaén, wyjątkowo ciężko znosili weekendowego kaca. W maju zeszłego roku wyjaśniło się dlaczego: policja aresztowała dwóch mężczyzn, którzy miesiącami sprowadzali z Ameryki Łacińskiej tani rum słabej jakości, a potem fałszowali etykiety i sprzedawali go jako alkohol znanej marki wiejskim dyskotekom z okolicy. W należącym do oszustów magazynie funkcjonariusze znaleźli 12,5 tys. butelek gotowych do dystrybucji. W naszej części Europy fałszywe procenty to zwykle alkohol przemysłowy udający wódkę. Na Zachodzie oszuści z reguły wciskają ofiarom rzekomo markowy alkohol, który okazuje się tanią produkcją z Ameryki Południowej, Indii lub Chin. Ale z fałszerstwami boryka się i azjatycki rynek. Coraz bogatsi Chińczycy rozkochali się w czerwonym winie, w zeszłym roku kupili go najwięcej na świecie: aż 1,8 mld butelek. Jednak im droższy trunek, tym większe ryzyko – rzekome wyroby znanych winnic tak często okazywały się podróbkami, że od niedawna oddział domu aukcyjnego Christie’s w Hongkongu po prezentacjach degustacyjnych komisyjnie niszczy butelki, żeby utrudnić oszustom pracę. Nowojorski sąd skazał też w zeszłym roku Indonezyjczyka Rudiego Kurniawana, który przez dekadę uchodził za jednego z najlepszych znawców win na świecie. Dostał wyrok 10 lat wiezienia, bo sprzedawane przez niego trunki (po kilkadziesiąt tysięcy dolarów za butelkę) okazały się zwykłymi podróbkami. Jedzeniowe fałszerstwa są opłacalne tak w detalu (gdy tanie imitacje udają ekskluzywny towar), jak i w hurcie (różnica cen pomiędzy imitacją a oryginałem jest minimalna, ale przy ogromnym zbycie zyski są kuszące), więc oszuści nie wybrzydzają. W Unii Europejskiej odkrywano już irański kawior, który w rzeczywistości pochodził z Chin, opakowania ryżu basmati zawierające głównie tańszy rodzaj tych zbóż, miody dosładzane syropem, krowie mleko udające kozie i mąkę migdałową, której jedynym składnikiem były o połowę tańsze orzeszki ziemne. We Włoszech producenci chili dodawali do przyprawy przemysłowy czerwony barwnik, żeby się lepiej sprzedawała. Karabinierzy zatrzymali też jakiś czas temu ponad tysiąc sztuk szynki, która udawała prosciutto. Stowarzyszenie Origen Espańa, grupujące dwie trzecie hiszpańskich producentów żywności z unijnym statusem Chronionej Nazwy Pochodzenia (w Polsce takie produkty to np. oscypek i bryndza), szacuje, że nieuczciwi handlarze zarabiają rocznie 90 mln euro na sprzedaży szynek udających słynne jamón ibérico de bellota. – Żeby się tak nazywały, muszą być z mięsa ras iberyjskich karmionych żołędziami i hodowanych na wolnym wybiegu. Na każdą świnkę przypadają dwa hektary ziemi, dlatego to kosztowny produkt i jest go niewiele. Tymczasem oszuści próbują zmylić klienta, podając region znany z jamón ibérico w nazwie własnego mięsa z trzody hodowanej w zamknięciu i tuczonej karmą – wyjaśnia Sergio Álvarez, właściciel rodzinnych suszarni szynki w słynącym z tego przemysłu miasteczku Trevélez, położonym na południowych stokach masywu Sierra Nevada. Ale z raportu Parlamentu Europejskiego wynika, że we wspólnocie największe szwindle poza oliwą robi się na rybach. Trik polega na tym, żeby wielokrotnie wymieniać ten sam towar pomiędzy firmami z różnych krajów, fałszując przy tym dokumentację. Dzięki temu stary produkt można poddać obróbce chemicznej i sprzedawać jako świeży (w maju we wspólnej akcji policji hiszpańskiej i włoskiej przechwycono 30 ton tak przygotowanych ryb) lub w ogóle wymienić go na inny. Hiszpańskie śledztwo, prowadzone w ramach finansowanego przez Unię programu Labelfish, ujawniło, że na tym rynku co dziesiąta puszka z tuńczykiem albo anchois w rzeczywistości zawiera inne ryby. Według badań Uniwersytetu w Dublinie sprzed trzech lat prawie co trzeci produkt z dorsza sprzedawany na terenie Wielkiej Brytanii i Irlandii w istocie żadnego dorsza nie zawiera, a analizy Uniwersytetu Arystotelesa w Salonikach z tego samego okresu wykazały, że 40 proc. morszczuków oznakowanych w Grecji jako lepszej jakości europejskie lub amerykańskie tak naprawdę pochodziło z Afryki. Na językach Walka z oszustami trwa. Interpol i Europol od 2011 r. koordynują operacje Opson (po grecku: jedzenie) wymierzone w podrobione produkty spożywcze – w akcji przeprowadzonej na przełomie 2013/14 r. policja i służby celne 33 krajów w kontrolach na lotniskach, w portach, sklepach, magazynach oraz prywatnych domach przechwyciły 1200 ton fałszywej żywności i 430 tys. litrów lewych napojów. Kolejna taka akcja właśnie trwa, ale Polska nie bierze w niej udziału. Polski Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów bada oliwę pod względem prawidłowości etykietowania oraz jej właściwości fizykochemicznych – zgodnie z wytycznymi unijnymi. Zdaniem Garrido to jednak metody niewystarczające. – Kryteria chemiczne można bez problemu sprawdzić w każdym laboratorium na świecie, ale aby oliwa została uznana za virgin extra, oprócz spełniania tych warunków musi być także pozbawiona wszelkich defektów w zapachu i smaku, np. dyskwalifikuje ją odczucie ziemistości – tłumaczy. – Dlatego niezbędny jest też test organoleptyczny przeprowadzany przez kilkunastu ekspertów na specjalnym panelu. Virgin extra w smaku jest w stanie rozpoznać niemal każdy, trzeba się tylko nauczyć. W Jaén organizowane są już w tym celu specjalne kursy dla turystów, a w całej Hiszpanii od jakiegoś czasu powstają kolejne oleoteki, gdzie łatwo się przekonać, że oliwy z najwyższej półki mają równie bogatą paletę smakową jak wino. Język wciąż pozostaje najbardziej dostępną kontrolą jakości. I najbardziej przyjemną. Maciej Okraszewski, Barbara Pietruszczak z Jaén *** Na co zwrócić uwagę, kupując oliwę extra virgin: Etykieta. Zgodnie z przepisami unijnymi musi zawierać formułkę „najwyższa kategoria oliwy z oliwek, uzyskana bezpośrednio z oliwek i wyłącznie za pomocą środków mechanicznych”. Należy też szukać informacji o kraju producenta i kraju pochodzenia oliwy, pozwoli to uniknąć kupowania mieszanek. Data przydatności do spożycia. Extra virgin można przechowywać do ok. 18 miesięcy od momentu wyprodukowania. Z czasem oliwa traci swoje wartości odżywcze. Na niektórych oliwach można znaleźć informację o roku zbiorów. Cena. Wyprodukowanie extra virgin jest kosztowne, nie ma więc co na niej oszczędzać. Stempel. Chroniona nazwa pochodzenia (PDO) i chronione oznaczenie geograficzne (PGI) – oliwy posiadające takie unijne oznaczenia są poddawane dodatkowej weryfikacji autentyczności. Opakowanie. Oliwa nie lubi słońca ani ciepła. Powinna być więc przechowywana w ciemnych opakowaniach niewystawionych na źródła ciepła. Centrum wiedzy – sieć składająca się z ekspertów zarówno z Komisji, jak i spoza niej – będzie wspierać decydentów UE i władze krajowe, udostępniając i rozpowszechniając aktualne informacje naukowe na temat fałszowania żywności i kwestii związanych z jakością co do fałszowania i jakości żywności podważają zaufanie konsumentów i powodują szkody w całym łańcuchu dostaw żywności w Europie, od rolników po sprzedawców detalicznych. Niedawne przypadki fałszowania żywności dotyczyły oliwy z oliwek, wina, miodu, ryb, nabiału, mięsa i drobiu. Ponadto konsumenci mogą być narażeni na nieuczciwe praktyki handlowe, zwłaszcza w odniesieniu do produktów spożywczych wykazujących istotne różnice w składzie na różnych rynkach, ale posiadających podobne Navracsics, komisarz do spraw edukacji, kultury, młodzieży i sportu, odpowiedzialny za Wspólne Centrum Badawcze, uruchomi nowe centrum wiedzy na temat fałszowania i jakości żywności w Strasburgu, w obecności wiceprzewodniczącego do spraw unii energetycznej Maroša Šefčoviča oraz komisarz do spraw sprawiedliwości, konsumentów i równouprawnienia płci Věry uruchomieniem, komisarz Navracsics stwierdził: - W przypadku żywności nauka jest w stanie bezpośrednio i namacalnie wykazać korzyści, jakie przynosi obywatelom. Jakość spożywanej przez nas żywności jest ważna dla wszystkich, a ponieważ fałszowanie żywności to działalność przestępcza o charakterze transgranicznym, UE ma tu do odegrania ważną rolę. Inauguracja centrum wiedzy na temat fałszowania i jakości żywności jest ważnym krokiem. Centrum pomoże chronić integralność unijnego łańcucha żywnościowego i jakość produktów spożywczych, stanowiąc wyraźną wartość dodaną dla VěraJourová powiedziała: - Komisja bardzo poważnie traktuje kwestię jakości żywności i nieuzasadnionego różnicowania oraz podjęła już szereg konkretnych działań, aby rozwiązać ten problem. Dostarczanie lepszych dowodów naukowych jest tego zasadniczym elementem. Nowo utworzone centrum wiedzy – skupiające ekspertów z różnych miejsc i wiedzę z różnych źródeł, zarówno z Komisji Europejskiej, jak i spoza niej – pozwoli na dalsze gromadzenie i przetwarzanie dowodów naukowych. Działania centrum pomogą też wypracować wspólne metody badań, co z kolei będzie pomocne w stosowaniu i egzekwowaniu prawa żywnościowego i z zakresu ochrony konsumentów. Centrum wiedzy na temat fałszowania i jakości żywności będzie:koordynować działania w zakresie nadzoru rynku, np. w odniesieniu do składu i właściwości organoleptycznych żywności oferowanej w tym samym opakowaniu i pod tą samą marką na kilku rynkach w Unii;prowadzić system wczesnego ostrzegania i informowania o przypadkach fałszowania żywności, np. poprzez monitorowanie mediów i przekazywanie tych informacji ogółowi społeczeństwa;łączyć systemy informowania państw członkowskich i Komisji, np. bazy danych opisujące skład niektórych produktów rolno-spożywczych wysokiej wartości, takich jak wino lub oliwa z oliwek;stanowić źródło wiedzy o sytuacji w poszczególnych państwach, np. poprzez dopasowywanie kompetencji i infrastruktury laboratoryjnej w państwach wiedzy na temat fałszowania i jakości żywności będzie wydawać biuletyny, tworzyć bazy danych i mapy interaktywne oraz publikować regularne sprawozdania, a także udostępniać te informacje społeczeństwu. Centrum wiedzy będzie w pełni finansowane przez Komisję Europejską. Wielkość poszczególnych grup eksperckich będzie zależała od tematyki ich prac. Centrum wiedzy uzupełni unijną sieć na rzecz przeciwdziałania fałszowaniu żywności dzięki stworzeniu płaszczyzny współpracy między nauką a działaniami centrum wiedzy uświetni otwarcie wystawy „Nauka w centrum polityki europejskiej” w Parlamencie Europejskim w Strasburgu, która przedstawia historię i działalność Wspólnego Centrum Badawczego od jego utworzenia w 1957 żywnościowy w Unii Europejskiej regulują między innymi ogólne przepisy prawa żywnościowego[1], przepisy z zakresu przekazywania konsumentom informacji na temat żywności[2] oraz dyrektywa w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych[3]. Wymagają one spełnienia określonych standardów dotyczących składu i jakości produktów Centrum Badawcze posiada długoletnie doświadczenie w dziedzinie nauki o żywności, które obejmuje badanie autentyczności żywności i wiedzę specjalistyczną z zakresu opracowywania, stosowania i walidowania metod analitycznych do wykrywania zafałszowań w łańcuchu wiedzy na temat fałszowania i jakości żywności jest piątym uruchamianym centrum, obok centrów wiedzy na temat biogospodarki, polityki terytorialnej, migracji i demografii oraz zarządzania ryzykiem związanym z klęskami informacjiCentra wiedzy Wspólnego Centrum BadawczegoWspólne Centrum Badawcze. Kształtowanie polityki UE w oparciu o fakty (PDF)[1] ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 178/2002 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności.[2] ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności[3] Dyrektywa 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym Sobota, 27 lutego 2016 (07:15) W zeszłym roku czterokrotnie wzrosła we Włoszech liczba oszustw, których ofiarą padła krajowa, najwyższej jakości oliwa z oliwek - alarmuje rolniczy związek Coldiretti. Najbardziej narażeni na oszustwa są jednak miłośnicy tego produktu na świecie. Wyśmienita oliwa z pierwszego tłoczenia, od lat uważana za prawdziwy skarb włoskiego rolnictwa, jest coraz większym luksusem i zarazem jednym z najczęściej fałszowanych artykułów spożywczych - wynika z raportu specjalnej komórki karabinierów, na który powołuje się związek rolników. Oszustwa polegają na mieszaniu różnych składników gorszej jakości - włącznie z tanimi olejami - a także na sprzedaży importowanej oliwy jako włoskiej, wprowadzaniu w błąd klientów. Na etykietach czytają oni, że jest to produkt w 100 procentach włoski, co ma gwarantować wysoką jakość i usprawiedliwiać wysoką cenę, podczas gdy jego faktyczne pochodzenie oraz warunki produkcji nie są 2015 roku karabinierzy skonfiskowali oliwę o łącznej wartości prawie 30 mln euro. Prokuratura postawiła zarzuty fałszerstw przy jej produkcji i sprzedaży 58 osobom, a 345 otrzymało kary administracyjne. Związek Coldiretti zwraca uwagę na to, że o prawie 500 proc. wzrósł import oliwy z Tunezji. Łącznie sprowadzono stamtąd w zeszłym roku 90 tys. ton oliwy, ale na niemal żadnej etykietce nie podano, skąd została przywieziona. Do oszustw dochodzi nie tylko we Włoszech, ale na całym świecie, gdzie masowo sprzedaje się nawet najgorszej jakości produkt jako włoski, posługując się przy tym nazwami włoskimi bądź podobnie brzmiącymi. Zauważa się, że miliony klientów w wielu krajach szukających na półkach sklepowych oliwy "made in Italy" daje się nabrać przez producentów podróbek. Według ogłoszonych statystyk 72 proc. konsumentów na świecie słyszało o tym, że włoska "extravergine" wyróżnia się doskonałą jakością. Ale połowa z nich, najczęściej nieświadomie, kupuje jej efekt oszustwa określanego jako "Italian sounding", czyli wymyślania nazw kojarzących się z językiem włoskim i przez to sugerujących oryginalność towaru. Jak wskazują badania, 54 proc. klientów w różnych krajach, kupując oliwę z włoską nazwą przekonanych jest, że pochodzi ona z rolnictwa Maurizio Martina, komentując te dane, podkreślił, że konieczna jest skoordynowana wielka akcja promocyjna i informacyjna po to, by położyć kres globalnemu już niemal zjawisku podrabiania włoskiej oliwy. PESTO Z GRILLOWANEJ CUKINII Z PESTKAMI DYNI PESTO Z GRILLOWANEJ CUKINII Z PESTKAMI DYNI Przepis na pesto z grillowanej cukinii z pestkami dyni znalazłam na włoskim blogu kulinarnym ”La Cucina di Hanneke”. Co ciekawe, blog jest włoski ale jego autorka Hanneke jest Holenderką! Tak mówi o sobie: Ciao! Mam … Czytaj dalej FOCACCIA PROSTY PRZEPIS FOCACCIA – PROSTY PRZEPIS Focaccia jest dla mnie ważnym daniem bazowym. Co przez to rozumiem? Istotne jest, by codzienne gotowanie nie było męczące, warto więc opanować umiejętność przegotowywania kilku podstawowych dań, pewniaków, dań bazowych, które zawsze dobrze nam wychodzą, a które można łatwo … Czytaj dalej PASSATA DI POMODORO SZYBKI PRZEPIS PASSATA DI POMODORO PASSATA DI POMODORO, CO TO JEST?To gęsty, prosty, bazowy sos ze świeżych pomidorów. Słowo „la passata” oznacza ”przecier”. Jednakże, sos ten może być zarówno przetarty przez sito i gładki, jak i zawierać kawałeczki pomidorów. Aromat domowej passaty jest niesamowity … Czytaj dalej PIECZONE WARZYWA Z OLIWĄ PIECZONE WARZYWA Z OLIWĄ WARZYWA PIECZONE Z DODATKIEM OLIWY TO BARDZO ZDROWE, PROSTE I NIEKŁOPOTLIWE DANIE. Pokrojone w słupki czy plasterki, posmarowane oliwą i pieczone na papierze na blasze czy w foremce, to pełne zalet, niepowtarzalne rozwiązanie na: – lekki … Czytaj dalej SPAGHETTI Z BOBEM I POEZJA SPAGHETTI Z BOBEM I POEZJA Spaghetti z bobem i poezja? Dlaczego taki tytuł wpisu? Już wyjaśniam. Dlaczego bób kojarzy mi się z poezją Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej z domu Kossak? Pojawienie się w sprzedaży bobu oznacza dla mnie początek lata. Lato to … Czytaj dalej POMIDORY CONFIT PRZEPIS Z WŁOCH POMIDORY CONFIT PRZEPIS Z WŁOCH Pomidory confit to cudowny, aromatyczny przysmak kuchni śródziemnomorskiej. Mają intensywny smak, który przywodzi na myśl zapachy gorącego lata Przygotowanie ich nie jest trudne. Mogą stanowić osobną przekąską lub dodatek do potraw. mają skoncentrowany smak włoskiego … Czytaj dalej SOS WINEGRET W 3 KROKACH SOS WINEGRET W 3 KROKACH JAK ZROBIĆ DOBRY SOS WINEGRET? Sałata z sosem winegret jest moim ukochanym daniem i mogłabym je jeść nawet 2 razy dziennie. Pisząc „sałatę” mam na myśli zielone liście różnych odmian: masłową, rzymską, radicchio, roszponkę, … Czytaj dalej SOCZEWICA I MARCHEWKA W SOSIE DO MAKARONU SOCZEWICA I MARCHEWKA W SOSIE DO MAKARONU Soczewica i marchewka w kremowym sosie do makaronu, to trochę zapomniany przepis domowej kuchni włoskiej. Znalazłam go na moim ulubionym blogu kulinarnym „La Gustosa Idea”. Jego autorką jest neapolitańska dziennikarka, fotograficzka, freelanserka i … Czytaj dalej DIETA SMARTFOOD ZWYKŁE JEDZENIE O NIEZWYKŁYCH CECHACH DIETA SMARTFOOD, CZYLI ZWYKŁE JEDZENIE O NIEZWYKŁYCH CECHACH „Dieta Smartfood” to książka o tym, jakie niezwykłe i nadzwyczajne właściwości mają produkty żywnościowe, które mamy pod ręką. Jest drogowskazem, co jeść, ile i jak, by chronić swoje zdrowie oraz żyć dłużej … Czytaj dalej PRZEPIS NA RISOTTO WG DIETY SMARTFOOD PRZEPIS NA RISOTTO WG DIETY SMARTFOOD Uwielbiam ryż, dlatego bardzo interesuje mnie każdy przepis na risotto. Tym razem, zainspirowałam się przepisem na lekkie, dietetyczne risotto z ryżu pełnoziarnistego. Technika przyrządzania go różni się od tradycyjnej, dlatego tak bardzo mnie zainteresował. … Czytaj dalej SCHIACCIATA ALL’UVA PRZEPIS Z TOSKANII SCHIACCIATA ALL’UVA „Schiacciata all’uva” to prosty rustykalny placek drożdżowy z oliwą i winogronami. Piecze się go jesienią z okazji zbiorów winogron, głównie w Toskanii. To prawdziwa gratka dla smakosza, bo stosuje się odmiany winogron, z których powstaje słynne toskańskie Chianti, … Czytaj dalej PIECZONA CIECIERZYCA PO WŁOSKU PIECZONA CIECIERZYCA PO WŁOSKU Pieczona ciecierzyca po włosku, wg przepisu z poczytnego neapolitańskiego bloga, to rewelacyjna chrupiąca i niebanalna przekąska. Jest prosta do wykonania: wystarczy mieć ugotowaną ciecierzycę, dobrą oliwę, piekarnik i odrobinę wyobraźni. Ciecierzyca, (cieciorka, groch włoski) świetnie … Czytaj dalej JAK ZROBIĆ PESTO PRZEPIS Z SYCYLII Jak zrobić pesto? Przepis z Sycylii, sprawdzony i doskonały, sprawi, że pokochacie je robić! Jak zrobić pesto? Nie jest to takie trudne jakby się wydawało. Pesto zrobione samemu jest dużo smaczniejsze i zdrowsze, niż gotowe, kupowane w słoiku. Nie zawsze … Czytaj dalej AROMATYCZNE ZIEMNIAKI WE WŁOSKIM STYLU AROMATYCZNE ZIEMNIAKI WE WŁOSKIM STYLU Aromatyczne młode ziemniaki ze świeżymi ziołami, to świetny dodatek do dania głównego lub osobna potrawa. Virginia Familiari, znana włoska blogerka kulinarna i dziennikarka, autorka „La Gustosa Idea” używa produktów sezonowych, najczęściej z ogrodu swojego taty. … Czytaj dalej PRZEPIS NA SPAGHETTI Z TARTYM CHLEBEM I BAZYLIĄ PRZEPIS NA SPAGHETTI Z TARTYM CHLEBEM I BAZYLIĄDlaczego zamieściłam przepis na SPAGHETTI Z TARTYM CHLEBEM I BAZYLIĄ? Ostatnio spytano mnie o to, jakie jest moje ulubione danie kuchni włoskiej. Pytanie to zadała mi Pani Joanna Bilek z firmy Sylveco Naturalne … Czytaj dalej

podrabiana oliwa z oliwek